یا حفیظ یا رقیب
تعریف حرز و هدف از انجام آن
کلمه حرز را اینگونه تعریف و معنی نموده اند:
الحِرْزُ : الوعاء الحصینُ یُحفَظَ فیه الشیء .
و الحِرْزُ المکان المنیع یلجأُ إِلیه .
در اصول کافى در مورد حرز این چنین آمده:
حرز به معناى پناهگاه و جاى محکم و استوار و دعایی که بر کاغذ نویسند و
براى دفع چشم زخم یا دفع بلا همراه خود نگهدارند آمده ، و تعویذ هم معناى
شبیه حرز دارد و بـه مـعـنـاى پناه دادن نیز آمده و مقصود در اینجا چنانکه
از دعاهایی که مى آید معلوم گـردد دعـاهـایی اسـت کـه بـا خـوانـدن یـا
نـوشـتـن و همراه کردن آنها انسان از دردها و یا جانوران موذى و درندگان و
ترس و دیگر چیزها در امان ماند).
ابـن مـنـذر گـوید: خدمت حضرت صادق (ع ) از وحشت (ترس و اندوه از تنهایی ) یادآور شـدم فـرمود: آیا شما را آگاه نکنم به چیزى که هرگاه آن را بگویید نه در شب و نه در روز از تنهایی نترسید؟ (و آن اینست ):
(بسم اللّه و باللّه و توکلت على اللّه و انه من یـتـوکـل عـلى اللّه فـهـو حـسـبـه ان اللّه بـالغ امـرة قـد جـعـل اللّه لکـل شـى ء قـدرا، اللهـم اجعلنى فى کنفک و فى جوارک و اجعلنى فى امانک و فـى مـنـعـک ) پـس فـرمـود: بـه مـا رسـیـده کـه مـردى سـى سال این دعا را مى خواند و یک شب آنرا ترک کرد و همان شب او را عقرب گزید.
در روایت دیگری آمده که حـضـرت صـادق (ع ) فـرمـود: بـگـو: أَعُوذُ
بِعِزَّةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِقُدْرَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِجَلَالِ
اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِعَظَمَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِعَفْوِ اللَّهِ وَ
أَعُوذُ بِمَغْفِرَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِرَحْمَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ
بِسُلْطَانِ اللَّهِ الَّذِی هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ أَعُوذُ
بِکَرَمِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِجَمْعِ اللَّهِ مِنْ شَرِّ کُلِّ جَبَّارٍ
عَنِیدٍ وَ کُلِّ شَیْطَانٍ مَرِیدٍ وَ شَرِّ کُلِّ قَرِیبٍ أَوْ بَعِیدٍ
أَوْ ضَعِیفٍ أَوْ شَدِیدٍ وَ مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَ الْهـَامَّةِ وَ
الْعـَامَّةِ وَ مـِنْ شـَرِّ کـُلِّ دَابَّةٍ صَغِیرَةٍ أَوْ کَبِیرَةٍ
بِلَیْلٍ أَوْ نَهَارٍ وَ مِنْ شَرِّ فُسَّاقِ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ وَ
مِنْ شَرِّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ. اصول کافى جلد 4 صفحه 357 .
حرز
مجرب و موثر فوق برای حفاظت و ایمنی از جمیع بلیه انس و …… و پیشگیری از
هرگونه سحر و طلسم است و میتوان آنرا با گلاب و زعفران نوشت و با خود به
همراه داشت.
بطور کلی معنی حرز از لحاظ لغوی همان مامن و پناهنگاه است و هدف از نوشتن
حرز، دفع آفات زمینی و آسمانی است و در واقع فلسفه انجام حرز حفاظت در
برابر جمیع بلیه است. کتب مختلفی نیز در زمینه احراز و تعویذات از علمای
گذشته موجود است و روایات فراوان نیز در زمینه تاکید معصومین به انجام
تعویذات و احراز وجود دارد.
نکته مهم در نوشتن تعویذات و احراز این است که ادعیه و احراز زمانی موثر
است که همراه با طهارت نفس باشد و پاکی ظاهری و باطنی در آنها ملحوظ افتد.
حرز
در لغت به معنای پناهگاه و چیزی است که باعث حفاظت می‌شود، و در اصطلاح به
دعایی گفته می‌شود که برای حفظ از شیاطین، جن، ظلم ستمگران، گزندگان و ...
است. برخی از حرزها قبل از وقوع ناگواریهای خاصی که ممکن است واقع شوند،
خوانده می شود و برخی دیگر برای در امان بودن از تمام ناگواریها نوشته شده و
به گریبان آویخته یا در جیب گذارده می‌شود.
تعدادی
از این دعاها مشتمل بر کلمات یا خطوطی است که معنای آنها فقط برای امامان
معصوم (علیهم السلام) روشن است. از اکثر پیشوایان معصوم شیعه (چون امام علی
(علیه السلام)، امام سجاد و امام رضا (علیهما السلام) حرزهایی روایت شده
که سید بن طاووس در کتاب مهج الدعوات مقدار قابل توجهی از آنها را نقل
نموده است و در باب پنجم از حاشیۀ مفاتیح نیز مقداری از آنها به نقل از
همان کتاب آورده شده است.
برخی از حرزها ، آنچه مفید است و عوذات ، آنچه وسیله پناه جستن به خداست و انواع حرزها که منصوب به ائمه معصومین می باشند عبارتند از : 1- حرز ابودجاجه ( منسوب به خاتم الانبیاء)2- حرز امیرالمومنین3- حرزحضرت فاطمه 4- حرز حضرت زین العابدین 5- حرز موسی کاظم 6- حرز امام جعفر صادق 7- حرز امام رضا 8- حرز امام جواد 9- حرز عی النقی 10- حرزامام حسن عسگری 11- حرز مولانا القائم 12- حرز چشم زخم 13- حرز چهارده معصوم .
سقف کناف - انجام پایان نامه مدیریت - لوله پلی اتیلن - اسکلت فلزی